De 5 mooiste winterwandelingen in het Waasland

Je hebt ze nog. Van die verborgen natuurgebieden onbekend bij de massa. De Fondatie van Boudelo is precies zo’n parel. Een van de laatste stiltegebieden in Oost-Vlaanderen. Vroeger was de Fondatie onderdeel van de Abdij van Boudelo. In de middeleeuwen leefden monniken als kluizenaars in deze abdij. Vandaag is er geen steen meer van over. De enige herinnering is de voelbare stilte. Maar als je goed luistert, komt de Fondatie tot leven. Zelfs in de winter.

Een wandeling door de Fondatie van Boudelo is een avontuur. Onverharde paden leiden je door loofbossen en hooilanden. Langs poelen, knotbomen, veldweggetjes en sloten. In de verte zie je een uitkijktoren boven de struiken uitrijzen. Pak de – gratis – verrekijker, neem de grote wenteltrap naar boven en speur naar wilde dieren. Een flinke dosis geduld is niet overbodig, want het kan even duren voordat je iets ziet. Ook dat is het lot van een wildspotter. Maar wanneer je eindelijk een ree ongestoord voorbij ziet wandelen, dan is al dat wachten de moeite waard. 

Wat doe je nog thuis? Laarzen aan en gaan.

Noeste arbeid, polders en Friese dijkwerkers. Allemaal onderdeel van het rauwe verleden van Ouden Doel. De wandelroute van 11,5 kilometer door dit vlakke landschap vertelt je het verhaal. Je tocht start in de Prosperpolder langs de oevers van de Schelde. Zo’n 100 jaar geleden was dit gebied één en al zilt, schorren en slikken. Dijken maakten daar korte metten mee. De mens nam over, met alleen de hoeves en het grensdorpje Prosper als stille getuigen.

In de verte op de dijk stijgt een torentje boven de akkerlanden uit. Dit is de vleermuistoren. Een bakstenen thuis voor de vleermuizen, die anders in de leegstaande huizen in de polders wonen. Je weg vervolgt zich langs de Noordelijke Prosperpolder. Hier wordt gewerkt aan een project van inpoldering naar ontpoldering; een getijdengebied. Een plek waar de natuur, na meer dan een eeuw, opnieuw welkom is.

Onderweg op de Ouden Doel-dijk loop je een klein en bont museum tegen het lijf. Hier wil je – alleen op zondag - zeker even naar binnen. Want achter de deuren van de PolderMAS schuilt een schuur vol schatten. Overal waar je kijkt staan fossielen en hangen schilderijen en oude kaarten. Alles heeft hier een verhaal. En als je het lief vraagt, dan vertelt curator Benjamin Vergauwen je er graag over.

Je merkt het, de Ouden Doel wandelroute gaat een stuk langer duren dan 2,5 uur. Als je weer thuis komt, zit je vol goede verhalen. En zoals alle goede routes eindigt deze met een pint.

In het groene Eksaarde vind je linies en legendes. Zo vertelt een sterk verhaal bij de Kruiskapel je over Boudewijn, die hier in 1317 twee kruizen in zijn akkers vond. Veel bizarre wonderen volgden. Feit of fictie? Dat is aan jou. De kruizen liggen nog altijd in Eksaarde, voor de zekerheid ieder in een andere kerk.

Een stukje wandelen brengt je in het bos bij een gluurmuur. In de vijver wassen watervogels hier hun vleugels zonder gêne. Je kunt hier gluren zolang als je wilt, want de muur is de hele winter geopend (maar niet in het broedseizoen). Uitgekeken? Stap dan stevig door langs de meanderende Moervaart. In dit 4 kilometer lange deel van de Kruiskapel route kijk je lekker van je af. ‘s Winters is de Moervaart als je geluk hebt bevroren. Is het ijs dik genoeg? Wissel je wandelschoenen dan om voor schaatsen.

Opwarmen doe je onderweg bij Brasserie Keysershof in Sinaai. De kaart is gemaakt door mensen van het goede leven. Coquille, wildstoverij en Ivoire chocola komen opeenvolgend uit de keuken. Maak je de route af, of blijf je toch binnen tafelen?

Muts, jas, handschoenen. Pak je zelf goed in en ga op pad.

Onderweg naar de kreken hoor je de locale bevolking een gekke mix van Vlaams, Nederlands en Frans praten. Een overblijfsel uit de tijd dat Franse huursoldaten in de forten in het grensdorp Koewacht woonden.

Vanuit dit dorp wandel je via een klein natuurgebied naar de Pereboomsgatkreek en de Grote Kreek. Er heerst een diepe stilte in de kreken. Zelfs de meest fanatieke vissers wagen zich niet aan de winterkou.

Vlak voor het einde van de route kom je voorbij de Dodendraad. In de tweede wereldoorlog scheidde een elektrisch hek België van Nederland. Zo voorkwamen de Duitsers dat spionnen, deserteurs en smokkelaars naar het neutrale Nederland vluchtten. Toch waagden mensen hun kans om over het hek - geladen met 2.000 volt - te klimmen. Zonder succes. In  maart bloeien er witte krokussen op de plek waar ooit de Dodendraad stond.

De Pereboomsgat route hoef je niet alleen te lopen. Bij Alpaca World pik je namelijk een lokale vriend op om je te vergezellen. Hartverwarmend tijdens de winterdagen. Vergeet je alpaca-vriend vooraf niet te reserveren, want hij is enorm populair.

Wandel samen of alleen in 10 kilometer van kreek naar kreek.

Saleghem: het land van klei. Deins jij er niet van terug om jouw wandelschoenen in een kleine acht kilometer écht goed vies te maken? Deze route neemt je mee door een gebied gevormd door mens én zee. Onderweg tref je de Turfbankenpolder, waar turfbanksteker vroeger ploegden om veen uit de aarde te trekken. Erfgoed dat al jaren onder de klei is verdwenen.

Een paar mijl in de benen en je komt bij Natuurhuis Panneweel. Ook in het nieuwe jaar vertrekken gidsen met groepen vanuit dit bezoekerscentrum de Kreken van Saleghem in voor excursies en speciale wandelingen.

Je ontdekkingstocht brengt je naar het Sint-Jacobsgat. Hier onderhouden grote grazers als grasmaaiers het land. Aan de rand van de Grote Saleghemgeul staan groene visserhuisjes langs het water. ’s Winters viert de grauwe gans hier zijn vakantie. Die komt hier helemaal tot rust.

Wanneer je langs het beeld van de drie vossen wandelt, weet je dat je het eindpunt bijna hebt bereikt. Een warme Brusselse wafel bij IJshoeve de Boey is je beloning.

Zin in een wandeling dwars door de winterse natuur?